انسان از بدو پیدایش، در پی استحصال منابع در جهت استفاده و رفاه خویش بوده است. رفاهی که با بر هم زدن تعادل طبیعت، وارد نمودن آلودگی های مختلف به محیط زیست و آسیب بر پیکره آن همراه شده است. با انقلاب کشاورزی و پس از آن انقلاب صنعتی در سالهای ۱۷۰۰ تا ۱۸۵۰ میلادی، دوره استفاده بی حد و مرز انسان از منابع طبیعی بدون توجه به توان محیط و آلودگی های ناشی از آن آغاز گردید پس از دوره صنعتی و پای گذاشتن انسان به دوره تکنولوژی، آسیب های وارد شده به محیط زیست و مشکلات حاصل از این آسیب ها مورد توجه دلسوزان محیط زیست قرار گرفت، تا جایی که متخصصین با ایجاد ارتباطی میان توسعه و محیط زیست، مبحث توسعه پایدار را با هدف استفاده از منابع طبیعی به اندازه توان محیط، و لزوم قابل استفاده بودن آن برای آیندگان، مطرح نمودند.
توسعه و گسترش انرژی‌های پاک باعث کمک به تحقق اهداف توسعه اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی و زیست محیطی کشور می‌شود که از عوامل اساسی در رسیدن به توسعه پایدار در هر کشوری هستند.استفاده از انرژی‌های پاک از جمله؛ انرژی هسته ای، خورشیدی، بادی و … میتواند باعث کاهش وابستگی به منابع فسیلی، کاهش انتشار گازهای آلاینده از بخش‌های تولید و مصرف منابع انرژی و همچنین باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای که تأثیر اساسی بر گرمایش جهانی دارند، شود. همچنین لزوم توجه به توسعه پایدارشهری از موارد مهمی است که در رسیدن به توسعه پایدار مهم می باشد و بایستی در شهرها به آن توجه نمود.برای پرداختن به این موضوع ما نیاز داریم که شهر را از نظر اجتماعی و فرهنگی مورد نظر قرار دهیم و به ابعاد اجتماعی و فرهنگی انسانهای ساکن شهرها توجه نماییم.
مریم ثابتی
ادامه دارد
لینک کوتاه: