عینک های هوشمند می‌توانند تا پنج سال آینده، جایگزین گوشی‌های هوشمند شوند؛ تمامی زیرساخت‌ها برای کنار گذاشتن گوشی‌ها فراهم شده است.
اینطور که به نظر می‌رسد، عمر گوشی‌های هوشمند رو به پایان است و احتمالا، عینک های هوشمند هستند که جایگزین آنها خواهند شد. در حال حاضر زندگی بدون گوشی‌های هوشمند برای بسیاری از ما دشوار شده است؛ تا حدی که دیدن پیام باتری ۱۰ درصد می‌تواند آرامش ما را بهم بریزد.
با این اوصاف، تصور زندگی بدون گوشی هوشمند، یک ایده‌ی دور از ذهن محسوب می‌شود. اما با توجه به توسعهی تکنولوژی‌های جدیدی که اخیرا پا به میدان گذاشته‌اند، می‌توان انتظار داشت که دوره‌ی درخشان گوشی‌ها تا چند سال آینده به اتمام برسد. البته منظور این نیست که تا پنج سال آینده، گوشی‌ها را برای همیشه از زندگی‌مان حذف می‌کنیم، اما باید گفت تکنولوژی که می‌تواند گوشی‌ها را حذف کند، در حال حاضر وجود دارد. در ادامه، بیشتر به بررسی این موضوع می‌پردازیم.
عینک های هوشمند در مقابل گوشی‌های هوشمند
سال ۲۰۰۷ بود که استیو جابز با در دست داشتن نسل اول گوشی‌های آیفون، روی صحنه آمد و این صنعت را برای همیشه دگرگون کرد؛ یعنی فقط ده سال قبل!
در آن زمان، هنوز بسیاری از افراد معتقد بودند که دنیا به گوشی‌های هوشمند نیازی ندارد. اگر یک گوشی بتواند تماس تلفنی برقرار کند و توانایی ارسال پیام کوتاه را داشته باشد، کافی خواهد بود. تنها در عرض مدتی کوتاه، باورهای‌مان درباره‌ی گوشی‌ها تغییر کرد و دایره‌ی اطلاعات‌مان گسترش یافت. توانایی اتصال به اینترنت، برقراری روابط اجتماعی و حتی توسعهی رینگتون‌ها توانست نظر بسیاری از افراد را به خود جلب کند.
در طول این سال‌ها، اندازه‌ی صفحه نمایش گوشی‌ها بزرگ و بزرگ‌تر شد؛ تا جایی که گوشی‌های بدون حاشیه را در دست گرفتیم. اما امروزه، تولیدکننده‌ها تلاش می‌کنند با اضافه کردن ناچ به قسمت بالایی نمایشگر، ویژگی‌های ضروری دیگری را به گوشی‌ها اضافه کنند.
بنابراین، تنها راهی که پیش روی ما قرار دارد، صفحه نمایش‌هایی است که فراتر از صفحه نمایش هستند! به بیان ساده‌تر، حالتی که در آن، هیچ جسم فیزیکی نتواد پلتفرم بصری را محدود کند. تنها راه برای دستیابی به این ایده، صفحه نمایش‌هایی است که به چشمان ما نزدیک‌تر باشد و توهم اندازه را ایجاد کند.
می‌دانیم که در حال حاضر، عینک های هوشمند وجود دارند، اما چندان کاربردی و خوشایند نیستند. اما عینک های هوشمند امروزی مثل گوگل گلس و هولولنز، تنها نسخه‌های اولیه هستند. عینک‌های واقعیت افزوده توانستند مزایا و کاربرد خود را به ویژه برای مصارف تجاری اثبات کنند و با استقبال مواجه شدند. فراموش نکنید که آغاز کار برای گوشی‌های هوشمند نیز دشوار بود و نسخه‌های اولیه‌ی آن در مقایسه با عینک‌ها، اصلا قابل قبول نبود.
در حال حاضر، بسیاری از زیرساخت‌ها برای توسعهی این تکنولوژی فراهم شده است. برای مثال، نوعی از هدفون‌ها طراحی شده‌اند که به شما اجازه می‌دهند، علاوه بر موسیقی، صدای محیط اطراف را نیز بشنوید. هدست‌های EEG نوع پیشرفته‌تری از این تکنولوژی هستند که کاربر با استفاده از آن می‌تواند، عینک هوشمند را با مغز خود کنترل کند.
EEG در مقایسه با تکنولوژی که به آن عادت کرده‌ایم، فاصله‌ی زیادی دارد، اما این بدان معنا نیست که هرگز به یک محصول تولیدی با قدرت عرضه‌ی جهانی تبدیل نخواهد شد. به عنوان مثال با این هدست می‌توانید یک پهپاد را با ذهن خود هدایت کنید. حتی نسخه‌ای از این تکنولوژی برای هدایت یک خودروی فرمول وان نیز آزمایش شد. بنابراین، پخش موسیقی و برقراری تماس برای این تکنولوژی دشوار نخواهد بود.
این قابلیت‌ها با جریانی که در حال حاضر در دنیای الکترونیک وجود دارد، هم‌راستا است؛ حرکتی به سوی روش‌های تعاملی جدید و فاصله گرفتن از روش‌های غیرطبیعی. شاید ضربه زدن، کشیدن و تایپ کردن با گوشی‌ها چندان غیرطبیعی به نظر نرسد.
جایگزین شدن خودروهای دنده‌ای با خودروهای اتومات نیز جریان مشابهی را یادآور می‌شود. عوض کردن دنده و فشار دادن پدال هم چندان غیرطبیعی به نظر نمی‌رسید؛ با اینحال، خودروهای نسل جدید این باورها را تغییر دادند. به همین دلیل است که صحبت کردن با دستیار مجازی هوشمند در مقایسه با ضربه زدن روی نمایشگر، احساس طبیعی بیشتری را ایجاد می‌کند.
تصور کنید که گام‌های پس از آن چه می‌تواند باشد؟ به چیزی فکر کنید و در همان حال، آن را به واقعیت تبدیل کنید! یک نوتیفیکشن در گوشه‌ای از زمینه‌ی تصویر شما ظاهر می‌شود و شما فقط فکر می‌کنید که نادیده گرفته شود؛ به همین سادگی. شاید کمی فضایی به نظر برسد، اما حقیقت این است که فاصله‌ی چندانی با این تکنولوژی نداریم.
تولیدکننده‌ی هدست EEG مدعی است که نسخه‌های پیشرفته‌تر این هدست در دست اجرا هستند که احتمالا در قالب یک عینک طراحی و تولید می‌شوند. با توجه به تغییرات اندکی که در نسل‌های جدید گوشی‌های هوشمند دیده می‌شود، می‌توان انتظار داشت که به زودی شاهد یک جهش انقلابی باشیم.
از زمانی که یک گوشی همراه توانست تفاوت بزرگی را در این عرصه ایجاد کند، زمان زیادی می‌گذرد. سرعت توسعهی تکنولوژی حال حاضر، از کوتاه شدن فاصله‌ی رویا و واقعیت خبر می‌دهد. تفاوت ده سال قبل با فردا مثل تفاوت امروز با ده سال آینده است. با کوتاه شدن این فاصله، همه چیز به فاصله‌ی یک سال یا یک ماه تحقق پیدا می‌کند.
اخیرا شایعاتی پیرامون توسعهی عینک هوشمند اپل به گوشی می‌رسد. فیس‌بوک نیز تلاش می‌کند تا از تکنولوژی EEG برای ارسال پیام استفاده کند و مایکروسافت نیز در حال ثبت پتنت‌هایی است که اپلیکیشن ویندوزی خود را با توانایی کنترل ذهنی طراحی کند. پس این احتمال وجود دارد که جهش بزرگ بعدی، تنها در چند سال آینده اتفاق بیفتد.
این تکنولوژی‌ها هنوز آماده نیستند، اما فراموش نکنید که آیفون نیز همینطور بود. باید منتظر یک تکنولوژی انقلابی باشیم، مخصوصا با وجود تمام پیشرفت‌هایی که در زمینه‌ی بینایی کامپیوتری به وجود آماده است.
لینک کوتاه: