اصول رزومه‌نویسی چیست؟ + دانلود نمونه

رزومه (Resume) یا کارنامک توضیحاتی است که در آن پیشینۀ سوابق تحصیلی و مهارت‌های شغلی فرد جویای کار نوشته می‌شود. این توضیحات معمولاً در قالب فایل PDF در مقابل درخواست استخدام کارفرماها ارائه می‌شود. در تنظیم رزومه بهتر است از فرمت‌هایی مانند docx یا pptx استفاده نکنیم؛ چون احتمال دارد شخص گیرندۀ رزومه فونت‌های ما را نداشته باشد و ظاهر رزومۀ ما به هم بریزد و به قول معروف «توی ذوق بزند.»

رزومه نوعی شناسنامه و ویترین از سوابق تحصیلی و کاری است که افراد سعی می‌کنند با درست‌چیدن طرح‌های گرافیکی و نوشته‌های آن کارفرماها را قانع کنند که می‌توانند برای کسب و کارشان ارزش‌آفرین کنند. چه بخواهیم و چه نخواهیم رزومۀ ما جز اولین چیزهایی است که برای کارفرما ذهنیت ایجاد می‌کند؛ به‌نوعی اولین برخورد فرد جویای کار با کارفرما از طریق رزومه صورت می‌گیرد.

رزومه‌نویسی کاری کاملاً شخصی‌سازی‌شده است؛ یعنی ما نمی‌توانیم یک رزومه را برای ده نفر بفرستیم؛ چون ممکن است هرکدام از آن ده نفر، برای یک موقعیت شغلی مشابه مهارت‌های خاص و متفاوتی را مدنظر داشته باشند. در این صورت انتظار می‌رود رزومۀ خود را بنا به درخواست و نیاز آن‌ها شخصی‌سازی کنیم. رزومه در حالت کلی باید ساده و خلاصه باشد تا کارفرما بتواند در زمانی کم اطلاعات کافی را دربارۀ ما دریافت کند.

یادتان باشد که رعایت اصول رزومه‌نویسی می‌تواند اولین اقدام برای رسیدن به شغل دلخواهمان باشد. جدا از اینکه آن کارفرما ما را از قبل می‌شناسد یا نه، اولین برخورد او با ما از طریق رزومه‌ای که برایش ارسال می‌کنیم صورت می‌گیرد و طبق آن نوعی پیش‌داوری دربارۀ ما خواهد کرد. مخصوصاً وقتی یک موقعیت شغلی متقاضی زیادی داشته باشد، رزومۀ ما می‌تواند طوری تهیه و تنظیم شود که نظر کارفرما را به خود جلب کند. خود این کار یک هنر است و من در ادامه می‌خواهم تکنیک‌هایی را برای ارائۀ این هنر به شما بگویم.

سه نکته

1. رزومه فقط سابقۀ کار نیست! خیلی از دوستانم هستند که وقتی به آن‌ها می‌گویم: «برای خودت رزومه درست کن»، می‌گویند: «نه من سابقۀ کار ندارم.» رزومه فقط و فقط سابقۀ کار نیست. شما مهارت‌ها و توانایی‌ها و انگیزه‌هایی دارید که می‌توانید با آن‌ها کار کنید و برای خودتان سابقه درست کنید.
2. صادق باشید و به دور از بزرگ‌نمایی بنویسید. به این فکر کنید که اگر به مصاحبۀ کاری دعوت شوید، باید از اظهارنظرهایتان دفاع کنید. اگر هم بتوانید در ابتدای کار از آن دفاع کنید، در بلند‌مدت ممکن است بزرگ‌نمایی‌های شما برای کارفرما رو بشود؛ مگر اینکه خوش‌شانس باشید.
3. رزومه را به زبان گویا بنویسید. اینکه رزومۀ شما به زبان فارسی باشد یا انگلیسی یا هر زبان دیگری، به انتخاب شما بستگی دارد. به نظر من اگر قصد دارید برای شرکتی که تمام کارکنانش فارسی‌زبان هستند رزومه بفرستید، به همان زبان فارسی رزومۀ خود را ارسال کنید. اما اگر کارمندان و مسئولان آن کسب و کار انگلیسی‌زبان هستند، باید نسخۀ انگلیسی رزومه‌تان را ارسال کنید. نوشتن رزومه به زبان انگلیسی لزوماً نشان‌دهندۀ باکلاس‌بودن و خفن‌بودن شما نیست. :‌)

تفاوت بین Resume و CV

رزومه (Resume): سندی است که معمولاً در یک و نهایت دو صفحه (چون کارفرما نباید خیلی برای خواندن آن وقت بگذارد) با هدف ارائۀ اطلاعات کلیدی (تحصیلات، تجربیات و…) به‌منظور ایجاد تمایز بین شما و رقیب‌های کاری‌تان، برای کارفرما تهیه می‌شود. در تهیۀ رزومه لزوماً نباید تمام سوابق کاری و تحصیلی شما براساس تاریخ ذکر شود.

خلاصۀ زندگی (Curriculum Vitae): یا به‌اختصار CV که معمولاً در بیش از دو صفحه، با هدف ارائۀ اطلاعات بیشتر و دقیق‌تر دربارۀ شما تهیه می‌شود. به زبان ساده‌تر می‌توان گفت که خلاصۀ زندگی شما ابزاری برای تبلیغ خود شماست که در آن سوابق تحصیلی و کاری و… شما به ترتیب تاریخ ذکر می‌شود.

به بیان ساده، رزومه در مقایسه با خلاصۀ زندگی، چکیده‌ای کلی از توانایی‌ها، تجربیات کاری و تحصیلی و… است که در یک یا نهایت دو صفحه تهیه می‌شود. رزومه باید متناسب با آن موقعیت شغلی‌ای که برایش اقدام می‌کنید و با تأکید بیشتر روی تجربیات حرفه‌ای تهیه شود. ولی خلاصۀ زندگی قابل تغییر نیست؛ زیرا شرح کامل سوابق و علایق شماست.

اما براساس مشاهداتم، در ایران معمولاً بین این دو تفاوتی نیست و در حالت کلی به هردوی این فایل‌ها رزومه می‌گویند.

سه فرمت رایج رزومه

رزومه‌ها معمولاً به سه فرمت زیر نوشته می‌شوند:

1. به ترتیب زمانی(Reverse-chronological): در این فرمت، سابقۀ شغلی‌تان را براساس تاریخ می‌نویسید. معمولاً آخرین سوابق کاری در ابتدای رزومه نوشته می‌شوند. تهیۀ رزومۀ ترتیب زمانی، یکی از راحت‌ترین و رایج‌ترین روش‌های نوشتن رزومه است. رزومه‌ای که به ترتیب زمانی نوشته شده باشد معمولاً پرجزئیات، ساده و قابل فهم است.
2. به ترتیب مهارتی (Functional or skills-based): این فرمت معمولاً برای موقعیت‌های شغلی خاص ایجاد می‌شود. در این نوع رزومه، کارجو سعی می‌کند فقط روی مهارت‌ها و سوابقی تمرکز کند که با موقعیت شغلی فعلی او در ارتباط هستند. این نوع رزومه برای موقعیت‌های شغلی مدیریتی بسیار کاربردی است.
3. ترکیبی (Combination or hybrid or chrono-functional): در این فرمت، کارجو سعی می‌کند رزومۀ خودش را به ترتیب زمانی و مهارتی بنویسد تا در جاهای مورد نیاز، آن چیزی که دوست دارد اول دیده شود و بیشتر در چشم‌ باشد. من برای رزومۀ خودم از این فرمت استفاده کردم.

ساختار استاندارد رزومه

رزومه‌ها ساختارها و قالب‌های متفاوتی دارند. به‌طور‌کلی رزومه باید ساختار و قالب مشخصی داشته باشد؛ یعنی اطلاعات نوشته‌شده در رزومه باید در قسمت‌های مجزا و به ترتیب نوشته شود. بهتر است قبل از توضیح هر قسمت، عنوان آن را با یک تیتر از سایر بخش‌ها جدا و مشخص کنید. این کار باعث می‌شود چشم کارفرما به‌سادگی و به‌سرعت مطالب مدنظرش را پیدا کند. تیتر‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• اطلاعات شخصی؛
• سوابق کاری؛
• سوابق تحصیلی؛
• مهارت‌ها؛
• توصیه‌نامه.

در ادامه پیشنهادهایی را براساس تجربیات خودم در بررسی حدود ۵۰۰ رزومۀ استخدام نیروهای مختلف حوزۀ بازاریابی برای شما می‌گویم. همیشه سعی کنید رزومه‌تان را در طول زمان به‌روز نگه دارید؛ چون در گذر زمان کم‌کم کارها و مهارت‌هایی که داشتید فراموشتان می‌شود. به‌علاوه با دیدن رزومۀ قدیمی خود ضعف‌هایتان بیشتر به چشمتان می‌آید و می‌توانید برای تقویتشان برنامه‌ریزی کنید.

طرح گرافیکی

برای طرح گرافیکی می‌توانید در اینترنت جستجو کنید و از طرح‌های آمادۀ رایگان الگو بگیرید.

• رنگ‌بندی: در ترکیب رنگ رزومه‌تان ترجیحاً از رنگ‌های روشن استفاده کنید که چشم کارفرما را خسته نکند و اگر کارفرما از رزومه پرینت سیاه‌سفید گرفت، خیلی تیره چاپ نشود.
• کادربندی: کارفرما در نگاهی کلی رزومۀ شما را اسکن می‌کند و کادربندی رزومه می‌تواند باعث دسته‌بندی کلی و سریع در ذهن او بشود.
• استفاده از فونت‌های رایج: از فونت‌های رایج برای نگارش استفاده کنید و مطمئن شوید اندازۀ فونت انتخاب‌شده خواناست. معمولاً سایز ۱۰تا۱۲ مناسب است.

اطلاعات شخصی

در این قسمت توضیحاتی را دربارۀ اطلاعات شخصی‌ای که می‌توانید در رزومۀ خود بنویسید، ذکر کردم.

• عکس:
  • عده‌ای بر این باورند که به‌طور‌کلی داشتن عکس خوب نیست؛ زیرا ممکن است پیش‌داوری‌هایی به وجود بیاورد. ولی از طرفی دیگر ممکن است کارفرما علاقه‌مند باشد تصویر شما را ببیند. در هر صورت انتخاب با شماست که عکس بگذارید یا خیر.
  • اگر خواستید عکس بگذارید عکس تمام‌رخ بگذارید و ترجیحاً لبخند داشته باشید. عکسی که واقعاً بیانگر شما باشد انتخاب کنید.
• نام و نام خانوادگی:
  • نیازی به نوشتن نام و نام خانوادگی شناسنامه‌ای‌ نیست. نام و نام خانوادگی‌ای را که به آن مشهور هستید در رزومه‌تان بنویسید؛
  • چون فقط در زمان رد‌شدن بیمه و واریز حقوق اسم و فامیل شناسنامه‌ای شما کاربرد دارد که آن اطلاعات را می‌توان بعد از استخدام به کارگزینی کسب و کار مدنظر ارائه داد.
    • مثلاً شاید اسم کسی در شناسنامه «سهند ادریسی منام» باشد؛ نیازی نیست در رزومۀ خود پسوند فامیلی‌اش را بنویسد.
• عنوان شغلی:
  • در عنوان شغلی، تخصص و مهارتی را بنویسید که دوست دارید به آن شناخته شوید. ترجیحاً بیش از یک تخصص را ننویسید.
    • مثلاً شاید کسی هم طراحی گرافیک و سئو بلد باشد، هم نویسنده باشد. نیازی نیست در عنوان شغلی خود را به هر سه تخصص معرفی کند؛ چون هرکدام از این سه برای خود دنیایی است.
•  سن:
  • حتماً روز، ماه و سال تولد را ذکر کنید و از نوشتن صرف سال تولد خودداری کنید.
    • یعنی بهتر است بنویسید «۱۸/۲/۱۳۵۷». نه اینکه بنویسید «۵۷» یا «۱۳۵۷».
• وضعیت تأهل:
  • می‌توانید به وضعیت تأهل و تجرد خودتان اشاره کنید. شاید در موقعیت شغلی‌ای که می‌خواهید برای آن اقدام کنید بحث متأهل یا مجرد بودن مهم باشد.
• محل سکونت:
  • در محل سکونت، نوشتن اسم شهر کافی است و نیازی نیست آدرس خود را تا پلاک خانه هم بنویسید.
    • مثلاً بهتر است بنویسید «تهران»، نه اینکه بنویسید «تهران، درکه، خیابان احمدپور، پلاک ۵، واحد ۳».
  • در کلان‌شهری مثل تهران برای بعضی از کارفرماها صرف تهران‌بودن کافی نیست، اینکه شما کجای تهران هستید (شرق یا غرب یا…) هم اولویت دارد. بهتر است در‌صورتی‌که برای کار تمام‌وقت اقدام می‌کنید، به محلۀ سکونتتان هم اشاره کنید.
    • مثلاً بهتر است بنویسید «تهران، درکه» به‌جای اینکه بنویسید «تهران».
  • در‌صورتی‌که برای موقعیت‌های شغلی داخل شهرهای دیگر رزومه ارسال می‌کنید، حتماً ذکر کنید که در صورت قبول استخدام حاضر هستید محل سکونتتان را تغییر بدهید.
    • مثلاً اگر کسی در اصفهان به دنبال نیروست و شما قرار است از مشهد برای او رزومه بفرستید، حتماً ذکر کنید که حاضرید برای شروع همکاری به اصفهان بروید.
•  وضعیت نظام وظیفه:
  • این قسمت ویژۀ آقایان است. ترجیحاً دلیل معافیت یا نداشتن کارت پایان خدمتتان را ذکر کنید.
    • مثلاً بهتر است بنویسید «معافیت تحصیلی»، به‌جای اینکه بنویسید «معافیت».
• تیپ شخصیتی:
  • در صورت تمایل می‌توانید از تست‌های تیپ شخصیت استفاده کنید و نتیجۀ تیپ شخصیتی خود را هم در رزومه‌ درج کنید تا کارفرما دید بهتری دربارۀ شخصیت شما داشته باشد.
• علایق شخصی:
  • برای اینکه کارفرما شناخت بیشتری از شما پیدا کند، می‌توانید از علایق خودتان مانند موسیقی، ورزش و… نیز نام ببرید.

اطلاعات تماس

درخصوص اطلاعات تماس ترجیحاً کانال‌های ارتباطی‌ای را بنویسید که زود‌به‌زود به آن‌ها سر می‌زنید.

• شماره موبایل:
  • بعد از نوشتن شماره موبایل خود حتماً آن را به‌صورت (callto:09127*****2) هایپرلینک کنید تا در‌صورتی‌که فرمت رزومۀ شما PDF بود، کارفرما با کلیک روی شماره موبایلتان بتواند آن را شماره‌گیری کند.
  • نیازی به نوشتن شمارۀ منزل نیست.
• ایمیل:
  • بعد از نوشتن ایمیلتان حتماً آن را به‌صورت (mailto:Nima****@gmail.com) هایپرلینک کنید تا در‌صورتی‌که فرمت رزومۀ شما PDF بود، کارفرما با کلیک روی ایمیلتان بتواند به آن آدرس ایمیل بزند.
• شبکه‌های اجتماعی:
  • شبکه‌های اجتماعی‌ای که در آن فعال هستید و مرتبط با موقعیت شغلی‌تان هست ذکر کنید و از ذکر تمام شبکه‌های اجتماعی که در آن حساب کاربری دارید بپرهیزید.

دربارۀ من

در این قسمت باید خودتان را به‌خوبی به کارفرما معرفی کنید. اینجا فرصت خوبی است که خودتان را پرزنت کنید. نکتۀ بسیار مهم: چیزهایی را بگویید که در سایر قسمت‌های رزومه‌تان ننوشته‌اید؛ یعنی در «دربارۀ من» حرف تکراری نزنید.

اطلاعات تحصیلی

در این قسمت باید مقطع تحصیلی، رشتۀ تحصیلی، دانشگاه و سال شروع و پایان آن را ذکر کنید. اگر هم مشغول به تحصیل هستید، حتماً بنویسید. در‌ صورت فارغ‌التحصیل بودن می‌توانید معدلتان را هم ذکر کنید؛ ولی به نظر من موضوع مهمی برای کارفرماها نیست.

سوابق کاری

در این قسمت باید سوابق کاری خودتان را بنویسید:

• نام کسب و کار: اول از همه نام کسب و کاری که در آنجا کار می‌کردید ذکر کنید.
• عنوان شغلی: سِمتی که در آن کسب و کار فعالیت می‌کردید ذکر کنید.
• شرح شغلی: در حد یک پاراگراف و به‌صورت کمّی با ذکر اعداد بنویسید که در آن موقعیت شغلی چه ارزش‌هایی را برای کسب و کار پیشین خود خلق کردید.
• تاریخ: تاریخ شروع و اتمام همکاری‌ خود را ذکر کنید. در صورت تمایل می‌توانید دلیل اتمام همکاری‌تان را هم بنویسید؛ ولی معمولاً دربارۀ این مورد در مصاحبۀ حضوری صحبت می‌کنند.

سوابق کاری پروژه‌ای

اگر به‌صورت فریلنس هم پروژه‌های دانه‌درشتی انجام داده‌اید، به آن اشاره کنید. شاید شما به‌صورت پروژه‌ای خیلی کارها در صنایع مختلف کرده باشید، ولی پروژه‌هایی را ذکر کنید که دوست دارید در آن حوزه شناخته شوید.

مهارت‌ها

در این قسمت می‌توانید مهارت‌های خودتان را به چهار دستۀ کلی تقسیم‌ کنید. یادتان باشد که شاید شما توانمندی‌های بسیاری داشته باشید، اما باید چیزهایی را بنویسید که قرار است معرف شما در حوزۀ مدنظرتان باشد.

• مهارت: به مهارت‌هایی که به‌صورت آکادمیک یا به‌صورت خودآموزی کسب کرده‌اید اشاره کنید. از کلمات کلیدی و رایج بیشتر استفاده کنید تا کلمات کم‌کاربرد.
• ابزارها و نرم‌افزارها: نرم‌افزارهایی که با آن‌ها آشنایی دارید ذکر کنید. می‌توانید به میزان تسلط خود به هر ابزار هم اشاره کنید.
• زبان: بلد‌بودن زبان دوم یا بیشتر، درواقع یعنی زبانی غیر از زبان مادری، برای بعضی موقعیت‌های شغلی امتیاز به حساب می‌آید. می‌توانید به میزان تسلط خود روی آن زبان هم اشاره کنید.
• دوره‌ها و مدارک: اگر در دورۀ خاصی شرکت کرده‌اید، حتماً نام دوره، مدت‌زمان دوره و در‌صورتی‌که مدرکی از آن دارید، در این بخش ذکر کنید.

توصیه‌نامه

اگر در موقعیت‌های شغلی قبلی بودید، می‌توانید از کارفرمایتان یک متن توصیه‌نامه بگیرید و در رزومه‌تان ذکر کنید. با این کار به کارفرمای جدیدی که قرار است رزومه‌تان را بخواند اطمینان می‌دهید که توانایی خلق ارزش برای کسب و کار او را دارید. با این توصیه‌نامه نوعی اعتمادسازی دربارۀ شما برای کارفرمای جدید شکل می‌گیرد.

اسم‌گذاری فایل رزومه

برای فایل رزومه از اسم و فامیلی خودتان استفاده کنید. برای روزمۀ خود ورژن هم بزنید که در گذر زمان متوجه مقدار تحول آن بشوید. در آخر هم اگر زبان رزومه‌تان فرق دارد، حتماً اشاره کنید که فارسی است یا انگلیسی. مثال: Nima Shafiezadeh’Cv – V.2 – Fa

دو هشدار مهم

1. هشدار اول: قبل از خروجی‌گرفتن از فایل رزومه‌تان حتماً یک بار دیگر خودتان یا یکی از دوستانتان آن را مطالعه کنید که غلط املایی نداشته باشد! غلط املایی می‌تواند به وجهۀ شما در ذهن کارفرما آسیب جدی بزند.
2. هشدار دوم: پیشنهاد من این است که در رزومه به مبلغ حقوق درخواستی ‌خود اشاره نکنید. چون ممکن است آن کارفرما توانایی پرداخت مبلغ مدنظر شما را نداشته باشد، اما به‌جای آن کلی ارزش افزوده داشته باشد که برای خودتان هم هیجان‌انگیز و قابل مذاکره باشد. اما وقتی در رزومه به آن اشاره کنید، عملاً این شانس را که سر میز مذاکره بنشینید و گفتگو کنید از دست می‌دهید.

پیرو همین صحبت‌ها به سراغ محمدحسن شهرمیانی، مدیر منابع انسانی رهنما رفتم. او از سال ۱۳۸۶ تا امروز، بیش از دوازده سال است که در مجموعۀ رهنما، در حوزۀ منابع انسانی کار می‌کند. در ادامه می‌توانید مصاحبۀ من با محمد‌حسن را بخوانید. اگر دوست داشتید می‌توانید او را در لینکدین هم دنبال کنید.

محمدحسن جان خودت را معرفی می‌کنی؟

اسم شناسنامه‌ای من محمدحسن است، اما خب به سه شکل محمد، حسن یا محمدحسن صدایم می‌کنند. آدم چندان فنی‌ای نبودم، ولی در مقطع لیسانس رشتۀ مهندسی برق و مخابرات خواندم؛ چون دوست داشتم وارد سازمان صدا و سیما بشوم و فکر می‌کردم شاید از این طریق بتوانم وارد این سازمان بشوم و یک جوری خودم را به فعالیت‌های مربوط به ارتباطات و رویدادهای هنری‌ای که دوست دارم برسانم.

همان زمان هم به فیلم‌نامه‌نویسی، عکاسی و برگزاری رویدادهای دانشجویی علاقه‌مند بودم. درواقع به رویدادهای حوزۀ منابع انسانی که با آدم‌ها سر‌و‌کار دارد و آدم با آن‌ها ارتباط می‌گیرد علاقه داشتم.

به نظرم رهنما شرکت موفقی در حوزۀ فناوری اطلاعات و خدمات آی‌تی بود. سال ۱۳۸۶ یک ایمیل به واحد منابع انسانی این شرکت زدم و تقاضای همکاری دادم. جالب است بدانید که این ایمیل را هنوز به‌عنوان بخشی از خاطراتم پیش خودم نگه داشته‌ام.

بعد از هماهنگی‌های انجام‌شده، به جلسۀ مصاحبۀ کاری رفتم. در آن جلسه با آقای اعتمادی صحبت کردم. نتیجۀ مصاحبه این شد که آقای اعتمادی گفتند: «تو برای واحد منابع انسانی شرکت، نیروی مستعدی هستی» و بعد از آن جلسه، همکاری من با مجموعۀ رهنما شروع شد.

حضور در واحد منابع انسانی رهنما، اولین تجربۀ کاری من بود. یکی از موضوعات الهام‌بخش در کار من این بود که دو روز بعد از ورودم به شرکت، آقای اعتمادی به‌عنوان مدیر منابع انسانی، پروژۀ استخدام یکی از مدیران عامل شرکت‌های زیرمجموعۀ رهنما را به من سپرد. ایشان من را که هیچ‌گونه تجربه‌ای از شناکردن نداشتم، در استخری عمیق انداختند تا از همان ابتدا برای یادگیری تلاش کنم.

یادم هست که از همان روز اول خیلی به من سخت می‌گرفتند. چند ماه بعد هم که خواستند شرکت رهنما را ترک کنند به من گفتند: «از من ناراحت نباش؛ من برای شما سخت‌گیری کردم تا بدانی از این به بعد هم باید در چنین فضایی کار کنی.» راستش الان که پیش خودم فکر می‌کنم، می‌بینم خیلی خوشحالم که وارد این شغل شدم و شروعی آن‌چنانی داشتم.

الان که این‌همه سال از آن روزها گذشته و کلی دورۀ مختلف آنلاین و آفلاین در حوزۀ منابع انسانی گذراندم، به این نتیجه رسیدم که برای فعالیت‌کردن در حوزۀ منابع انسانی باید وارد گود شد؛ یعنی تمام محتواهایی که در دانشگاه، دوره‌ها و… گفته می‌شود در حد تئوری خوب است، ولی در عمل، فعالیت‌کردن در حوزۀ منابع انسانی بیشتر نیاز به تجربۀ عملی دارد تا تئوری.

در اولین برخورد با رزومه‌ها چه چیزی نظر تو را جلب می‌کند؟

به‌طور میانگین و سرانگشتی بخواهم حساب کنم، فکر کنم در این مدت دوازده سال، هرساله به‌طور میانگین بیش از ۶هزار رزومه، یعنی جمعاً چیزی بیش از ۶۰ -۷۰ هزار رزومه برای جذب نیرو به دستم رسیده و خوانده‌ام. در تمام این مدت، دو مسئله در همان نگاه اول به رزومه‌ها، نظرم را جلب کرده است.

اولین مسئله‌ای که در خواندن رزومه خیلی به چشم من می‌‌خورد و برای من جذاب است، مدت‌زمان ماندن در موقعیت‌های شغلی بوده است.

به نظرم اینکه یک نفر در کسب‌و‌کار قبلی خود کمتر از یک سال کار کرده، حس بدی را به آدم منتقل می‌کند؛ اینکه چرا این‌قدر مدت آن کم است! انگار اشکالی وجود داشته. مثلاً آن موقعیت شغلی را اشتباه انتخاب کرده یا حتی اینکه اخراج شده! البته که برای خواندن رزومه آدم باید نگاهی کاملاً تحلیلی داشت و صرفاً براساس یک متریک تصمیم‌گیری نکرد.

دومین مسئله هم اینکه کارهایی که انجام داده چقدر به هم ارتباط دارد. به نظر من اینکه حرفه و شغل آدم‌ها چه باشد مهم است. حرفه آن چیزی است که یک نفر در طول زندگی انتخاب می‌کند و تغییر نمی‌دهد.

شغل آن چیزی است که جنس مرحله‌به‌مرحله پیدا می‌کند. مثلاً حرفۀ من منابع انسانی است. حالا شغل من می‌تواند در حوزۀ استخدام باشد، در حوزۀ آموزش باشد و… . وقتی کسی شغل خود را مرتباً در زمینه‌های مختلف تغییر می‌دهد، این حس را منتقل می‌کند که تکلیفش با خودش روشن نیست.

اشتباهی که در رزومه‌ها بیشتر دیده‌ای چه بوده؟

اولین مشکلی که خیلی زیاد دیده‌ام این است که افراد موقع نوشتن شرحی دربارۀ موقعیت‌های شغلی‌ قبلی خود، به‌جای اینکه دربارۀ دستاوردها و ارزش‌هایی که برای آن کسب‌و‌کار خلق کرده‌اند توضیح بدهند، دربارۀ خود آن کسب و کار توضیح می‌دهند و آن کسب‌و‌کار را معرفی می‌کنند.

به نظرم می‌شود از این فرمول کلی برای نوشتن استفاده کرد: به‌عنوان دیجیتال مارکتینگ منیجر در شرکت X توانستم کار Y و Z را انجام دهم. برای انجام این کار از ابزارها و تکنیک‌های… استفاده کردم.

مشکل دوم هم طولانی‌بودن رزومه‌هاست. معمولاً رزومه‌هایی که خیلی طولانی هستند کارفرما را خسته می‌کنند؛ چون کارفرما برای دیدن رزومه‌ای ده‌دوازده‌ صفحه‌ای وقت نمی‌گذارد. کسی که می‌خواهد برای کارفرما رزومه بفرستد باید طوری آن را تنظیم کند که چشم کارفرما برق بزند و او را به جلسۀ مصاحبه دعوت کند.

پیشنهاد تو به کسانی که قرار است رزومۀ خود را بنویسند، یا اگر نوشته‌اند می‌خواهند آن را بهینه‌سازی کنند چیست؟

باید به دوستانی که رزومه ندارند خیلی خلاصه بگویم که رزومه فقط سابقۀ کار نیست و باید در تنظیم آن به شرح مهارت‌ها، علاقه‌مندی‌ها و… هم بپردازند. اینکه به چه چیزهایی علاقه دارند و تیپ شخصیتی‌شان چیست و… برای کارفرما مهم است.

دوستانی هم که رزومه دارند، سعی کنند در گذر زمان همیشه رزومۀ خود را به‌روز نگه دارند؛ چون با گذر زمان کم‌کم دستاوردهایشان را فراموش خواهند کرد.

برای اینکه ذهنیت بگیرید، می‌توانید رزومۀ من را که سعی کرده‌ام تمام این نکات را در آن رعایت کنم، دانلود کنید.

منبع:https://www.nima.today

لینک کوتاه: