۴ راه برای ایمن ماندن در وای فای عمومی

این روزها سفر بار دیگر رایج شده است. چه به مناطق دوردست بروی یا کافه‌های محلی محیط به هرحال به وای فای عمومی نیاز دارید.

این به آن معناست که زمان آن فرا رسیده که شیوه‌های آشنای قدیمی را باز بازگردانید.

مانند هر چیز دیگری که باید دوباره یاد بگیریم شیوه‌های خوب امنیت در وای فای عمومی هم ممکن است به کمی تجدید نظر نیاز داشته باشد.

مردم می‌توانند از سایت‌هایی که شما به آن‌ها دسترسی دارید، جاسوسی کنند، که این یک مشکل حفظ حریم خصوصی و همچنین یک مشکل امنیتی بالقوه است.

در سیار نیوز، ۴ نکته سریع وجود دارد که از شما در حین بیرون رفتن و استفاده از وای فای عمومی محافظت می‌کند.

مراقب باشید که به چه شبکه‌هایی می‌پیوندید

اولین خط دفاعی شما انتخاب هوشمندانه شبکه‌های عمومی است که به آنها ملحق می‌شوید، به خصوص اگر در مورد سایر اقدامات محافظتی خود سهل‌انگاری کنید.

هرکسی می‌تواند ترافیکی را که در یک شبکه ارسال می‌شود اسکن کند. آنها فقط باید برنامه‌ای نصب کنند که بسته‌های داده را روی رایانه‌شان ضبط کند. اگر داده‌های رمزگذاری‌نشده را با یک وب‌سایت مبادله کنید، اطلاعات حساس شما به دست می‌آید.

هدف اصلی شما باید اجتناب از شبکه‌های باز باشد که توسط مدیران ناشناس اداره می‌شوند. فروشگاه‌های بزرگ، هتل‌ها و فرودگاه‌ها شرط‌های مطمئن‌تری هستند. آنها Wi-Fi خود را برای جاسوسی از افرادی که از آن استفاده می‌کنند تنظیم نمی‌کنند. (حداقل، نه به منظور استفاده از نشانی منزل، اطلاعات کارت اعتباری، شماره شناسه ملی و مواردی از این دست.) همچنین به املای نام شبکه‌ها توجه کنید. گرفتار کلاهبرداران نشوید.

مطمئن نیستید که از وای فای رسمی مکان خود استفاده می‌کنید؟ اکثر وای‌ فای عمومی که توسط سازمان‌های بزرگ اجرا می‌شوند، بلافاصله از شما می‌خواهند قبل از اینکه به شما اجازه ورود به شبکه را بدهند، با شرایط و ضوابط موافقت کنید، در حالی که کسب‌وکارهای کوچک هوشمند نیاز به رمز عبوری دارند که آزادانه با مشتریان به اشتراک گذاشته شود.

اما از آنجایی که هر کسی در یک شبکه می‌تواند ترافیک آن را استشمام کند، شما همچنان به محافظت های دیگری نیاز دارید. اینجاست که ۳ نکته باقی مانده در این مقاله مطرح می‌شود. و به یاد داشته باشید، هر شبکه‌ای که برای عموم قابل دسترسی است به عنوان وای فای عمومی محسوب می‌شود، حتی اگر مجبور باشید برای دسترسی هزینه کنید (مانند هتل‌ها یا فرودگاه‌ها).

مطمئن شوید که فایروال شما روشن است

باز گذاشتن درگاه‌های TCP و UDP کامپیوتر تا حدودی شبیه باز گذاشتن قفل و بدون نظارت درهای خارجی خانه است. برای در امان ماندن از نفوذ، چیزی می‌خواهید که آن پورت‌ها را از درخواست‌های ترافیکی پنهان کند و به‌طور مؤثری دید درها را مسدود کند، بنابراین هیچ‌کس نتواند نزدیک شود و دستگیره‌های در را امتحان کند. این کاری است که نرم افزار فایروال انجام می‌دهد.

در ویندوز ۱۰ و ۱۱، رایانه شما باید به طور پیش فرض دارای فایروال روشن باشد. اما اگر به دلایلی با تنظیمات خود دست و پنجه نرم کرده‌اید، قبل از ورود به Wi-Fi عمومی مطمئن شوید که هنوز روشن است. کافی است به برنامه تنظیمات خود بروید، سپس فایروال و حفاظت شبکه را در قسمت جستجو تایپ کنید.

از HTTPS در همه جا استفاده کنید

هنگام بازدید از وب سایت‌ها، مطمئن شوید که آنها داده‌ها را از طریق یک اتصال رمزگذاری شده ارسال می‌کنند. وب‌سایت‌های امروزی باید از این نوع اتصال امن استفاده کنند، اما بعضی از سایت‌های قدیمی (یا کاملاً مخرب) این کار را نمی‌کنند.

مرورگر شما باید به شما اطلاع دهد که چه زمانی نیستید، اما می‌توانید به صورت دستی هم بررسی کنید. در ابتدای آدرس وب سایت به دنبال https بگردید.

اگر به جای آن از یک اتصال HTTP ناامن استفاده کنید (به عدم وجود «s» در مخفف آن توجه کنید)، ترافیک رد و بدل شده بین شما و سایت توسط هر کسی در همان شبکه شما قابل مشاهده است. این شامل هر گونه اطلاعات حساس مانند نام کاربری، رمز عبور، اطلاعات پرداخت، آدرس‌ها و غیره می‌شود.

بدیهی است که وقتی از یک اتصال وای فای عمومی استفاده می‌کنید، شبکه را با افراد زیادی به اشتراک می‌گذارید که می‌توانند ببینند شما در حال انجام چه کاری هستید، بدون اینکه بدانید کدام یک از آنها ممکن است نیت بدی داشته دارند. با انجام مرور خود از طریق یک اتصال ایمن، به عنوان طعمه آسانی نمی‌مانید.

به عنوان محافظت بیشتر، می‌توانید افزونه HTTPS Everywhere را از Electronic Freedom Foundation نصب کنید. این برای مرورگرهای کروم، فایرفاکس، اج و سایر مرورگرها در دسترس است و استفاده ناخواسته از سایت‌های ناامن را به حداقل می‌رساند.

یک VPN را راه‌اندازی کنید

همانطور که در بالا ذکر شد، هنگامی که از یک وب سایت امن بازدید می‌کنید در حالی که از Wi-Fi عمومی استفاده می‌کنید، سایر افراد در شبکه شما نمی توانند جزئیات داده‌های مبادله شده را ببینند. با این حال، آنها می‌توانند ببینند که شما در آن سایت هستید.

اگر از Google استفاده می‌کنید یا در TikTok زمان می‌گذرانید، شاید برایتان مهم نباشد. اما این کار را تا بررسی موجودی بانک خود در رایانه شخصی یا تلفن خود انجام دهید و ناگهان ریسک افزایش می‌یابد.

از آنجایی که نمی‌توانید همیشه منتظر بمانید تا به خانه برسید تا به مشاغل خاصی رسیدگی کنید، می‌توانید با مسیریابی فعالیت اینترنتی رایانه شخصی یا تلفن هوشمند خود از طریق یک شبکه خصوصی مجازی (VPN) از حریم خصوصی خود محافظت کنید.

برای استفاده از یکی، ابتدا به Wi-Fi و سپس به VPN متصل می‌شوید. پس از برقراری هر ۲ این اتصالات، به مرور عادی اینترنت خود ادامه می‌دهید. تمام ترافیک شما از طریق سرورهای VPN انجام می‌شود. شخصی که بر ترافیک شبکه نظارت می‌کند فقط رایانه شما را که داده‌ها را از VPN ارسال و دریافت می‌کند می‌بیند، نه سایت‌ها و سرویس‌هایی که در آن جلسه وارد کرده‌اید.

لینک کوتاه: